Potas jest jednym z najważniejszych składników pokarmowych roślin, który decyduje o plonie i jakości uprawianych roślin. Systematyczne nawożenie tym pierwiastkiem warunkuje powstawanie i stabilność w glebie wtórnych minerałów ilastych, bardzo ważnych w utrzymaniu wielu parametrów gleby, w tym decydujących o jej pojemności wymiennej.

Do roślin o dużym zapotrzebowaniu na potas należą: buraki, ziemniaki, rzepak, lucerna, kukurydza oraz warzywa. Pobierają go przez cały okres wegetacji, a najszybciej we wczesnych okresach rozwoju, wówczas ilość ta decyduje w dużym stopniu o plonowaniu rośliny.

 Po co roślinie potas?

• Wpływa na wzrost komórek merystematycznych i reguluje pracę aparatów szparkowych.
• Zwiększa tolerancję roślin na niedobór wody – a tym samym zwiększa ich odporność na suszę.
• Zwiększa odporność roślin na niskie temperatury i wymarzanie.
• Zmniejsza wrażliwość roślin na stres, który jest wywołany nadmiernym dopływem światła.
• Zmniejsza podatność roślin na wyleganie.
• Zwiększa pobieranie azotu z gleby i kontroluje gospodarkę azotową rośliny.
• Zwiększa zawartość skrobi, białka, cukru, pektyn i tłuszczu w roślinie.
• Wzrasta zawartość ważnych dla człowieka kwasów organicznych, np. witaminy C. Ale też karotenu i witaminy B1.
• Poprawia jakość np. bulw ziemniaka i warzyw korzeniowych.

Nawożenie potasem musi być zbilansowane. Nadmiar jak i niedobór nie jest wskazany, a wręcz szkodliwy. Jakie są tego skutki?

Niedobór wpływa na:

1. Ograniczenie transformacji azotu do białek
2. Zahamowanie szybkości wzrostu najmłodszych organów rośliny.
3. Chloroza dolnych liści.
4. Oparzenia i nekrotyczne, żółtawobrązowe plamy na liściach, następuje więdnięcie i obumieranie liści.

Nadmiar wpływa na:

1. Pogorszenie jakości plonu.
2. Gorsze pobieranie magnezu, boru i wapnia z gleby.
3. Przemarzanie roślin zimą.
4. Smak, zapach, kolor owoców (np. przenawożone owoce są kwaśne).
5. Wpływa na pogorszenie wartości technologicznej, biologicznej i przechowalniczej plonu.

Dobre zaopatrzenie roślin w potas zwiększa reakcję na nawożenie azotem i odwrotnie.

Potas jest również antagonistą dla magnezu i wapnia. Nadmiar blokuje pobieranie i przemieszczanie się tych składników w roślinie, a tym samym wpływa na nieodpowiednie odżywianie roślin tymi składnikami. Dlatego regularne analizy chemiczne gleby są bardzo ważne i pozwalają uniknąć niekorzystnych zjawisk mających wpływa na stan odżywienia roślin.

Potas, azot, składnik pokarmowy, analiza chemiczna gleby, plonowanie rośliny, nawożenie, jakość plonu

Polskie Towarzystwo Gleboznawcze wybrało madę jako Glebę Roku 2022. Przypomnijmy, że w zeszłym roku była nią gleba rdzawa, o której przeczytacie tutaj https://www.projektgleba.pl/bw-22-01-21.html 

Mady to gleby powstałe wskutek działania wód. Nagromadzony materiał, niesiony przez prąd rzeki, akumuluje się i osadza zarówno na dnie, jak i brzegach rzeki. Takie utwory nazywane są aluwiami, czyli potocznie „muł rzeczny”.

W profilu możemy zauważyć naprzemiennie układające się warstwy o różnym składzie granulometrycznym (piasek, żwir).

Ze względu na różną intensywność dostarczania materiału, z którego tworzona jest gleba, oraz od typu utworów dominujących w profilach glebowych, wyróżnia się następujące rodzaje mad rzecznych:

• lekkie
• średnie
• ciężkie

W Polsce występują w dolinach dużych rzek: Wisły, Odry, Warty, Noteci. Największy obszar mad w Polsce to Żuławy Wiślane. Mady są glebami żyznymi. Ze względu na jakość stanowią doskonałą podstawę pod pola uprawne.

Przyszłość ludzkości w dużym stopniu zależy od zasobów gleb na świecie. Zadbajmy o gleby dla przyszłych pokoleń.

Odgrywa szczególną rolę w życiu rośliny. To najbardziej plonotwórczy pierwiastek. Jest nadrzędnym czynnikiem wzrostu i jakości rośliny, co w konsekwencji decyduje o plonie ekonomicznym.

Pierwiastek ten jest składnikiem związków strukturalnych, nośników energii i informacji genetycznej DNA, ale również związków regulujących metabolizm rośliny. Rola azotu w procesach wzrostu rośliny rozpoczyna się już na etapie fotosyntezy, polega ona na jak największej wydajności fotosyntetycznej pojedynczego liścia, wzrost nowych organów i tym samym całej rośliny.

Ogólnie mówiąc, niedobór tego składnika w glebie, ogranicza plonowanie rośliny. Następuję zahamowanie wzrostu części nadziemnych i podziemnych. Owoce są słabo wykształcone i przedwcześnie dojrzewają. Ze względu na to, że rośliny uprawne potrzebują znacznie więcej azotu, niż to co jest dla niej dostępne w związkach nieorganicznych, konieczne jest nawożenie gleby i stosowanie nawozów organicznych i mineralnych.

Ustalenie dawki jest złożone. Należy pamiętać o wielu istotnych kwestiach, m.in. aby dawka była efektywnie wykorzystana przez roślinę w trakcie sezonu wegetacyjnego, a pozostałości tego składnika po zbiorze, były jak najmniejsze. Nieumiejętne oszacowanie jego dawki i niewłaściwe proporcje z innymi składnikami mineralnymi prowadzą do znacznych strat i mogą stanowić zagrożenie dla środowiska naturalnego, stanowiąc zagrożenie dla ludzi i zwierząt prowadząc do wielu groźnych chorób.

Azot należy dostarczać roślinie wówczas, gdy jest możliwe jego szybkie pobieranie, ze względu na to że jest to pierwiastek bardzo ruchliwy, łatwo ulega wymyciu z  gleby oraz gazyfikacji. Dla części upraw jak np. rzepak ozimy czy pszenica ozima, całkowitą dawkę należy podzielić na części, aby zachować ciągłość i korektę żywienia roślin, najlepiej w 2 lub 3 terminach.

Przed wyborem nawozu i ustaleniu programu nawożenia należy zwrócić uwagę na formę, na jakość i zasobność w azot mineralny w glebie. Ważnym aspektem jest typ gleby oraz odczyn.

Pracujemy dla Was i pomagamy w doborze najlepszego rozwiązania dla Twojej plantacji. Nie zwlekaj i zgłoś się do nas. 

Jak ograniczyć straty azotu w oziminach? Niezastąpione związki humusowe

Uprawy ozime pozostają w uśpieniu w okresie zimowym, jednak z początkiem okresu wegetacyjnego młode rośliny od razu wchodzą w etap intensywnego wzrostu, dlatego potrzebują dużej dawki azotu, już „na starcie”. Według odpowiednich rozporządzeń i tzw. Dyrektywy Azotanowej pierwszą dawkę nawozów azotowych można zastosować najwcześniej 01 marca. Wtedy azot jest w glebie tuż przed sezonem i jeżeli są sprzyjające warunki „czeka” na wykorzystanie przez rośliny.

Jak uszczelnić glebowy magazyn azotu?

Tutaj pojawia się poważny problem: owszem, nawóz „czeka”, jednak czy cała dawka „doczeka” w glebie na pobranie przez korzenie upraw? Niekoniecznie.

• Po pierwsze, związki azotu – są łatwo rozpuszczalne i mogą być szybko wymywane z gleby. Powoduje to straty dla rolnika i zanieczyszczenie (eutrofizację) wód.
• Po drugie – najlepiej przyswajalne dla roślin nawozy amonowe mają tendencję do przemiany w gazowy amoniak i ulatniania się z gleby.
• I po trzecie wreszcie – w pierwszych dniach wegetacji rośliny są jeszcze małe i pobierają azot po trochu. Wraz ze wzrostem będą potrzebować coraz większych porcji. Jak sprawić, żeby wysiany do gleby nawóz odżywiał uprawy przez dostatecznie długi okres?

Nawozy są coraz droższe, a wody śródlądowe coraz bardziej zanieczyszczone. Jak powstrzymać ucieczkę azotu z gleby w kluczowym, początkowym okresie wegetacji?

Pomocne są preparaty, które wiążą jony amonowe w glebie i spowalniają ich przemianę do amoniaku, a dodatkowo sprzyjają rozwojowi pożytecznych bakterii glebowych. Dzięki temu azot jest wolniej wymywany z gleby i jest dłużej dostępny dla roślin. Poza tym rozwój pożytecznych mikroorganizmów glebowych zapewnia lepsze i trwalsze zaopatrzenie gleby w azot przyswajalny dla roślin.

Te warunki spełniają związki humusowe (kwasy huminowe oraz fulwowe i huminy), obficie występujące w próchnicy, czyli najcenniejszej dla rolnika frakcji gleby. Jeśli dane stanowisko uprawne jest ubogie w próchnicę, można zastosować specjalne produkty, które dostarczają glebie substancji humusowych. Takim preparatem, zawierającym wysokiej jakości huminy i humiany (sole kwasów huminowych), jest UltraHumus.

Preparaty humusowe pomagają ograniczyć straty i oszczędzić nawozy - nie tylko te azotowe, ale także inne nawozy mineralne. Oprócz tego poprawiają strukturę gleby, a co za tym idzie, sprzyjają rozwojowi systemu korzeniowego i lepszemu wykorzystaniu wody wraz z ze składnikami odżywczymi.

Podsumowując, stosowanie UltraHumusu lub innych wysokogatunkowych preparatów humusowych pozwala oszczędzić na nawozach na trzy sposoby:

1. wiąże jony amonowe w glebie, ogranicza amonifikację i ulatnianie, przez co zmniejsza wymywanie i przedłuża okres dostępności azotu dla roślin,
2. poprawia strukturę i żyzność gleby, sprzyja zdrowemu ukorzenianiu upraw, a składniki odżywcze są wydajniej pobierane przez rośliny,
3. zapewnia dobre warunki dla zdrowej mikrobioty glebowej, która dodatkowo i na dłuższą metę poprawia warunki glebowe.

Oprócz tego UltraHumus jest dobrze rozpuszczalny, więc nie zapycha dysz rozpylaczy. Jest optymalnym rozwiązaniem pomagającym ograniczyć zużycie nawozów azotowych i innych. Można go stosować osobno – 3-5 dni po wysiani nawozów albo łącznie z płynnym nawozem mineralnym. UltraHumus jest skoncentrowany i bardzo wydajny: do uzyskania efektu wystarczy dawka 4-5 l/ha.