Gleba to tętniący życiem, niesłychanie złożony i dynamiczny kompleks, napędzany procesami naturalnymi i jednocześnie obciążony działalnością człowieka - fundament ludzkiej egzystencji. Tak w jednym zdaniu można opisać glebę.
Dzięki swoim niesamowitym właściwościom i pełnionym funkcjom można także określić ją jako „inkubator” życia ziemskiego.
To właśnie w niej:
- korzenie roślin znajdują składniki niezbędne do ich rozwoju i wydania potomstwa (plonu),
- istnieje niesamowicie bogate i liczne życie mikrobiologiczne, które wzajemnie na siebie oddziałuje i spełnia istotne biochemiczne funkcje,
- dzięki jej porowatości woda opadowa odpływa do wód gruntowych zasilając rzeki i nie doprowadzając do gwałtownych powodzi
- sekwestrując węgiel wpływa na skład i jakość naszej atmosfery przyczyniając się do łagodzenia lub wzmagania zmian klimatycznych,
- służy także jako środek dezynfekujący unieszkodliwiając patogeny i toksyny mogące zatruć środowisko oraz wywołujące groźne dla ludzi choroby.
Bardzo dużo zjawisk przyrodniczych zależy od gleby, dlatego powinniśmy o nią dbać. Gleba, pomimo tego, że należy do zasobów odnawialnych, jest zasobem występującym w ograniczonej ilości. Proces jej budowy jest bardzo długotrwały. W naszym klimacie w ciągu roku tworzy się ok. 2 t gleby na hektarze, natomiast straty głównie erozyjne mieszczą się w przedziale od 10 do 100 t gleby z hektara w ciągu roku. Czyli bilans mamy ujemny.
Kluczem do odwrócenia tego procesu jest zrównoważone gospodarowanie, które daje obopólne korzyści – glebie zostaje przywrócone życie mikrobiologiczne, a rolnik zyskuje stabilne plony.
