Lustracja w regionie północnej Polski w gospodarstwie, które prowadzone jest od kilku lat przez naszego Doradcę. Dotychczas nasze zalecenia dotyczyły jedynie ochrony roślin, gdyż właściciel gospodarstwa nie brał w ogóle pod uwagę czynnika glebowego i jego wpływu na rozwój i kondycję roślin uprawnych. Jednak pomimo zmiany technologii i programów ochrony nie był w stanie osiągać wyższych plonów, dlatego zwrócił się z prośbą o diagnozę stanowiska i zidentyfikowanie problemów, które mogą niekorzystnie wpływać na rośliny uprawne.
Na stanowisku objętym diagnozą od trzech lat prowadzony jest uproszczony system uprawy. Słoma pozostaje na polu. W strukturze zasiewów głównie występują zboża ozime, w tym: pszenica, pszenżyto, jęczmień, rzepak i kukurydza.
Za pomocą świdra udało się zbadać profil glebowy na głębokości ponad 80 cm. Do głębokości ok. 30 cm świder dość lekko wkręcał się w glebę, a po jego wyjęciu gleba rozpadała się na grudki co świadczyło o dobrych stosunkach wodno-powietrznych i braku zagęszczenia tej warstwy. Jednak im głębiej tym bardziej wyczuwalny był opór, a po wyjęciu gleba rozpadała się na większe, ostrokanciaste bryłki. Na głębokości ok. 40 cm i poniżej gleba była już bardziej zagęszczona, widoczne były także objawy wytrącania żelaza oraz sina barwa gleby, co jest wynikiem występowania niekorzystny warunków beztlenowych. Takie zjawisko przyczynia się do:
- nieodpowiedniego odżywienia rośliny uprawnej w składniki pokarmowe,
- do dużych strat azotu w formie gazowej oraz
- do gorszego rozwoju systemu korzeniowego w głębszych partiach gleby.
W wierzchniej warstwie gleby widoczne były także nierozłożone resztki pożniwne przedplonu, który pomimo długiego okresu w glebie nadal nie wykazywały procesów rozkładu (świadczyła o tym słomkowa barwa resztek). Takie spostrzeżenia mówią nam o ubogim życiu biologicznym i złych warunkach do rozwoju mikrobioty glebowej.
Badane stanowisko było dość zróżnicowane, w profilu glebowym, (zarówno w warstwie ornej jak i w podglebiu) przeważała glina i piasek, z przewagą piasku. Ze względu na takie uziarnienie pole charakteryzowało się dużą przepuszczalnością, niską retencją wody i słabym magazynowaniem składników pokarmowych. W okresach niedoboru wody i wysokich temperatur, rośliny słabo radziły sobie na tym stanowisku i wydawały niski plon, co potwierdzały obserwacje właściciela oraz naszego Doradcy.
Głównym działaniem jakie należałoby podjąć na tym stanowisku jest przede wszystkim zagęszczenie warstwy ornej oraz zlikwidowanie warunków beztlenowych w podglebiu. Dzięki wzmocnieniu warstwy ornej zwiększymy możliwości magazynowania składników pokarmowych oraz wody, a także wydłuży się ich dostępności dla rośliny uprawnej. Likwidacja warunków beztlenowych bardzo korzystnie wpłynie na środowisko bytowania mikroorganizmów glebowych dzięki czemu zwiększy się ich aktywność, a tym samy rozkład resztek pożniwnych będzie zachodził szybciej.